خودتان را مشروط دوست نداشته باشید
هرچه بیشتر منتظر تعقیب رویاهایتان بمانید اعتماد به نفس خود را بیشتر از دست می‌دهید و در عوض بر ترس‌ها و نگرانی‌هایتان افزوده خواهد شد. این ترس که شاید هرگز به خواسته‌ها و آرزوهایتان نرسید.
یکی از عواقب و پیامدهای موکول کردن انجام کارها به آینده این است که مدام احساس اعتماد به نفس را نیز در خود به تاخیر می‌اندازید. به خود می‌گویید: «فقط هنگامی احساس خوبی نسبت به خودم خواهم داشت که...» سپس جای خالی را پر می‌کنید. البته این «فقط هنگامی ...» چیزی است که امیدوارید اتفاق بیفتد. آنهم در آینده و هنگامی که اتفاق نمی‌افتد، احساس اعتماد به نفس نمی‌کنید. در نتیجه این احساس عدم قطعیت، اعتماد به نفس و خوشحالی فعلی‌تان هم خراب می‌شود.
به عبارت دیگر به خودمان می‌گوییم فقط زمانی احساس اعتماد به نفس خواهم داشت که مثلا « 10 کیلوگرم لاغر شوم، ازدواج کنم، شغل بهتری پیدا کنم، ترفیع بگیرم یا...» و تا زمانی که این شرایط محرز نشود احساس خوبی نسبت به خودتان نخواهید داشت.
اشکالی ندارد به دنبال چیزهایی باشیم که حس بهتری به ما بدهد. خودباوری یکی از عوارض جانبی دست یابی به موفقیت است. ولی چنانچه احساس خوب داشتن را مدام به زمانی موکول کنید که به هدف‌های مشخص، خاص و از قبل تعیین شده‌ای رسیده باشید، در حق خودتان کم لطفی کرده‌اید. این همان عشق مشروط نسبت به خودتان است: چنانچه به اهداف خاصی برسم، احساس خوبی خواهم داشت. اما تا آن موقع دوست دارم خودم را آزار دهم و به خودم « کم لطفی» کنم.
