شما سوار کار شوید نه کار سوار شما

از آنجا که بروز هر استرس تعدادی واکنش‌های جسمانی را به همراه دارد، بهتر است به بدنتان کمک کنید طی دوره استرس و پس از آن تعادل خود را بازیابد. اگرچه واکنشهای بدن در برابر استرس در کسری از ثانیه بروز می‌کند، برای برقراری تعادل دوباره به زمانی طولانی‌تر نیاز است. بنابراین با توجه و حمایت آگاهانه خواهید توانست فرایند بهبود را تسریع کنید. به هر طریقی بتوانید برای بدن خود آرامش و آسودگی لازم را فراهم کنید، به همان نسبت خواهید توانست بر ذهن و احساسات خود نیز تاثیرگذارید. حتی اگر ذهنتان در همان هنگام درگیر استرسی تازه شده باشد.
وقتی دور و برتان کارهای بسیاری انباشته شده و برای آنها مجبورید مانند فرفره دور خود بچرخید و بکوشید تردستانه کارهای سخت و طاقت فرسا را همزمان انجام دهید، شاید احساس کنید فرصتی برای توقف ندارید. شاید احساس کنید در صورت توقف دقایق ارزشمندی را از دست خواهید داد. دقایقی که می‌توانستید از آن برای کاستن حجم کارها استفاده کنید. وقتی که بخواهید اینگونه و بدون وقفه به کار و فعالیت بپردازید دیگر شما سوار کار نیستید بلکه این کار است که از شما سواری می گیرد. استفاده کوتاه مدت از حداکثر توان راهبردی مناسب است اما هرگز نمی‌توان در دراز مدت چنین روشی را در پیش گرفت. وقتی در درازمدت از حداکثر توان خود بهره می‌گیرید، سرانجام قوایتان تحلیل خواهد رفت و با افت شدید نیروی جسمی و روحی مواجه خواهید شد که بهبود این حالت بسیار وقت‌گیر است. به همین دلیل بسیار بر این نکته تاکید می‌شود که همیشه بعد از یک دوره پر استرس، به بدن خود فرصت فراغت از کار و دمی آسودن را بدهید. دلیل آن فقط این نیست که از بدنتان در برابر خستگی شدید محافظت کنید بلکه به این دلیل است که نسبت به خواستها و اهدافتان دیدگاهی بهتر و روشنتر پیدا کنید.