تقلب همیشه هم بد نیست

ما انسان‌ها - فرقی نمی‌كند مرد باشیم یا زن، پیر باشیم یا جوان و نوجوان- وقتی در پایان روز در حال بازگشت به خانه هستیم به دنبال خود مجموعه‌ای از بردارهای مثبت و منفی را می‌كشیم. بردارهای منفی، اتفاقات بد و ناگوار و سخت؛ و بردارهای مثبت، اتفاقات خوب و دلچسب و شیرین‌اند. در حقیقت آن‌چه رفتار و نحوه‌ی برخورد ما را به هنگام ورود به منزل با همسر و فرزندان و یا پدر و مادر شكل می‌دهد حاصل جمع این بردارهای مثبت و منفی است؛ یعنی برآیند آن‌ها. البته اندازه‌ی این بردارها با هم متفاوت است. یعنی پس گاهی ممكن است یك بردار منفی بتواند آن‌قدر بزرگ باشد كه تمام بردارهای مثبت آن روز را تحت تأثیر خود قرار دهد و شاید هم بالعكس. اما هر چه باشند، اختیار بردارهای هر كسی دست خودش است. هر كسی می‌تواند برخی از آن‌ها را دور بریزد، برخی را دست دیگران بدهد، برخی را با دیگران تقسیم كند، برخی را با یك اراده‌ی كوچك تغییر علامت بدهد و یا هر كدام از اعمال چهارگانه‌ی اصلی (جمع، تفریق، ضرب و تقسیم) را بر روی آن‌ها انجام دهد.

بیاییم از این به بعد و شاید به بهانه‌ی سال جدید، تصویر یك چراغ قرمز كوچك را پشت درب خانه‌مان نقاشی كنیم و خودمان را موظف كنیم پیش از ورود به خانه، برای لحظاتی پشت آن بایستیم. سپس نفس عمیقی كشیده و با یك حساب سرانگشتی برآیند بردارهایمان را حساب كنیم:

اگر مثبت شد پس هر چه‌قدر خانواده‌مان را دوست داریم، برآیند را در آن عدد ضرب كنیم و وارد منزل شویم.

و اگر منفی شد، انتخاب كنیم؛ بین این‌كه با چهره‌ای عبوس و صدایی خسته و ابروهایی درهم‌كشیده وارد منزل شویم و بردارهای منفی‌مان را دست بقیه افراد خانواده هم بدهیم؛ یا همان پشت در با یك "تقلب كوچك" علامت چند تا از آن بردارهای منفی را عوض كرده و دوباره برآیند را حساب كنیم. اگر مثبت شد، برگردیم به ابتدای پاراگراف قبلی و اگر منفی شد برویم به ابتدای همین پاراگراف.

تقلب كردن همیشه هم بد نیست.