که چی؟
کلمه‌ها و جمله‌هایی هستند که جان می‌دهند برای له کردن اعصاب مخاطب حین گفت و گو، بحث و تبادل نظر. برای هرچه راحت‌تر شدن خودتان و رنجاندن طرف مقابلتان حتماً سعی کنید این تکیه‌کلام‌ها را بیاموزید و در به‌کاربردن آنها کوشا باشید. از این دسته است عبارت "که چی؟" که البته بنا به مقتضیات زمان و مکان در صورت‌های مختلف "آخرش که چی؟" و یا "تهش به چی می‌خوای برسی؟" هم به کار می‌رود.
گزارش‌های معتبری از بعضی مناطق حاکی از آن است که عبارت‌های "که چه؟" و "کوُ چی؟" هم به همین معنا استعمال شده‌اند. همچنین فرهنگ‌نویسان گزارش کرده‌اند که در عربی عبارت "ثم ماذا؟" و در لاتین so what به همین معنای مصطلح کاربرد فراوان دارد.
به عنوان نمونه تصور کنید مشغول گفت و گو با معلمتان هستید و دلتان می‌خواهد بنا به دلایل شخصی یا روابط حسنه‌ی معلم و شاگردی، اعصاب طرف را ریزریز کنید. این نشانگر شرایط آرمانی و ایده‌آل برای استفاده از عبارت طلایی مذکور است:
معلم : فرزندم در درس خواندن جدی باش و خوب درس بخوان!
شما : خوب درس بخوانم که چی؟
معلم : که دانشگاه قبول بشوی دلبندم.
شما : دانشگاه قبول بشوم که چی؟
معلم : دانشگاه قبول بشوی که مدرک بگیری عزیزم.
شما : مدرک بگیرم که چی؟
{معلم از عصبانیت لب‌هایش را می‌جود اما سعی می‌کند آرام باشد}
معلم : مدرک بگیری تا شغل مناسب پیدا کنی پسرم.
شما : شغل مناسب پیدا کنم که چی؟
معلم : شغل مناسب مقدمه و لازمه‌ی ازدواج موفق است بچه جان.
شما : ازدواج کنم که چی؟
{معلم دیگر خیلی هم سعی نمی‌کند آرام باشد}
معلم : که فرزندان خوب و سالمی داشته باشی، چرا نمی‌فهمی؟
شما : فرزند خوب و سالم داشته باشم که چی؟
معلم : که ادامه‌ی نسل بدهی پسره‌ی ابله!
شما : ادامه ی نسل بدهم که چی؟
{معلم رسماً بازی را واگذار می‌کند و کم می‌آورد.}
باور کنید اگر معلم شما علاوه بر اینکه مسئولیت خطیر ٱموزگاری حضرتعالی را بر عهده دارند پدر فلسفه و منطق هم باشند در این مدل گفت و گو کم می‌آورند و قادر به ادامه‌ی بحث نمی‌باشند. از نظر علمی این نکته اثبات شده است که ادامه‌ی پاسخ‌ها تا بی‌نهایت امکان‌پذیر نیست و شما توانسته‌اید مانند یک شطرنج‌باز حرفه‌ای طرف مقابل را در چند حرکت کیش و مات کنید.
تنها نکته‌ی لازم به ذکر در کاربری این عبارت آن است که شاید گاهی اوقات شما بخواهید این عبارت را در زندگی و تفکرات شخصی خودتان هم به کار ببرید و در مقابل هر تصمیمی علامت سوال "که چی؟" قرار بدهید. فراموش نکنید این عبارت طبق رویه‌ی همیشگی خود عمل می‌کند و پدر و پسر و پیر و جوان نمی‌شناسد. لذا پیشنهاد می‌شود با مطرح شدن اولین پرسش "که چی؟" در ذهنتان از آخرین پاسخی که به احتمال بسیار قوی معلم محترمتان در گفتگوی فوق‌الذکر به شما خواهند داد استفاده کنید تا کمتر از بین بروید:
شما (برای آخرین بار): اصلاً که چی؟
معلم (برای اولین و آخرین بار): ... – صدای بوق ممتد از نوع سانسور-
زندگیتان را با کلماتی شبیه آنچه معلم عزیز علیرغم میل باطنی‌اش گفت و ما شرم کردیم اینجا بنویسیم و خودش هم الان شرمنده است اما چاره‌ای نداشت، حفظ کنید! همین.
