الماس‌ها خیلی صبورند، می‌دانستید؟
کربن زیر فشار که صبوری کرد، می‌شود الماس و می‌نشیند داخل موزه‌ها و کسی هم نمی‌تواند رویش قیمت بگذارد...
تاریخ انتشار:
817 نفر این یادداشت را خوانده‌اند
3 نفر این یادداشت را دوست داشته‌اند
جدول مندلیف چندتا ستون ساده است که تقسیم شده‌اند به چندتا خانه و توی هرکدام‌شان مستاجری نشسته که همان عنصر سازنده من و شما و مواد است. سند یکی از این خانه‌ها را به اسم نوک مداد شما زده‌اند! همین نوک مداد شما که یک شکل از کربن است و چون تحمل تب و تاب فشار را نداشته، نشسته زیر سایه‌ی چوب در دستان شما. کارش این است که چند خطی توی دفترتان بنویسد و بعد هم با چندتا آفتاب و مهتاب از حافظه دفتر پاک شود. خود مداد هم پس از مدتی کوچک می شود و دیگر در دست‌مان جای نمی‌گیرد و ایده آلش می‌شود این که در تفکیک زباله ها بفرستیمش برای خرد شدن، یا ساخت زغال آتش شب‌های عید.
اما وقتی همین «کربن» زیر فشار صبوری کرد، می‌شود الماس و می‌نشیند داخل موزه‌ها و گنجینه‌ها و کسی هم نمی‌تواند رویش قیمت بگذارد و همیشه هم روی دست می نشیند نه زیر آن!
روزگار هم جزئی از طبیعت است و به رسم مالوف، الماس وجود هیچ کس را شکل نمی‌دهد مگر کسی که تحمل همراه شدن با فشارهایش را داشته باشد. تاب و تحمل اگر داشته باشی برای بالا و پایین‌ها و سرازیری و سربالایی‌ها، محکم می‌شوی. توی سرپایی بیفتی یاد می‌گیری چطور کنترل سرعت داشته باشی، توی سربالایی کم نیاوردن نفس، توی سطح هموار، یکنواخت رفتن را و جاده ناهموار که باشد مهارت راه رفتن را می آموزی. تنها اگر تاب بیاوری و با تمام سختی‌ها اجازه دهی تراش بخوری و صیقلت بدهند؛ وگرنه مداد شدن و خط کشیدن روی چند تا ورق، کار چندان دشواری نیست.
الماس شدن؛ ارزش این‌ها را دارد، به خدای روزگار اطمینان کنید!
اما وقتی همین «کربن» زیر فشار صبوری کرد، می‌شود الماس و می‌نشیند داخل موزه‌ها و گنجینه‌ها و کسی هم نمی‌تواند رویش قیمت بگذارد و همیشه هم روی دست می نشیند نه زیر آن!
روزگار هم جزئی از طبیعت است و به رسم مالوف، الماس وجود هیچ کس را شکل نمی‌دهد مگر کسی که تحمل همراه شدن با فشارهایش را داشته باشد. تاب و تحمل اگر داشته باشی برای بالا و پایین‌ها و سرازیری و سربالایی‌ها، محکم می‌شوی. توی سرپایی بیفتی یاد می‌گیری چطور کنترل سرعت داشته باشی، توی سربالایی کم نیاوردن نفس، توی سطح هموار، یکنواخت رفتن را و جاده ناهموار که باشد مهارت راه رفتن را می آموزی. تنها اگر تاب بیاوری و با تمام سختی‌ها اجازه دهی تراش بخوری و صیقلت بدهند؛ وگرنه مداد شدن و خط کشیدن روی چند تا ورق، کار چندان دشواری نیست.
الماس شدن؛ ارزش این‌ها را دارد، به خدای روزگار اطمینان کنید!
