این‌ها دوست هستند یا علف هرز؟
اغلب سخت است که در میانه زندگی بایستیم و برخی از نگرش‌‌های بی‌ارزش را که طی سال‌ها سال جمع کرده‌ایم دور برزیم و ازشان رها شویم. در اینجا بیشتر مایل هستیم به عقایدی بچسبیم که پیشرفت‌مان را محدود می‌کنند. ما به دوستی‌ها حرمت می‌گذاریم حتی اگر دوستی‌ها سد راه رشدمان شوند. با هر کسی رابطه آشنایی برقرار می‌کنیم بدون اینکه متوجه باشیم معاشرت با او بر ما بر زندگی‌مان تاثیر می‌گذارد یا حتی ویرانش می‌سازد. هنوز به روابط شغلی‌ای ادامه می‌دهیم که حرکات ناپسند، غیراخلاقی و غیرقانونی به ما یاد می‌دهند. میان‌برهایی پیدا می‌کنیم که سودمان را بیشتر کنیم غافل از اینکه با این کار کیفیت‌مان را خراب می‌کنیم. اجازه می‌دهیم دیگران با نگرش‌ها و عقیده‌های‌شان قالب شخصیت‌مان را بریزند؛ همان کسانی که نگرش‌ها و عقیده‌هاشان کمتر خود آنها را به پیشرفت، شکوفایی، یا شادکامی رسانده است.
شاید به مذاق‌مان خوش نیاید، ولی هر کدام از ما انبوهی از افراد، رسم‌ها، نگرش‌ها، عادت‌ها، عقیده‌ها و فلسفه‌هایی را گرد خود جمع کردیم که اگر جویای زندگی بهتری باشیم، اصلا در توان‌مان نیست همه آنها را برای خود حفظ کنیم. دوستی‌ها واقعا ارزشمند هستند ولی زندگی خود فرد نیز با ارزش است. مثلا احمقانه است که در پرورش استعدادهامان کوتاهی کنیم چرا که می‌ترسیم فلان رفیق خوب مان از ما بیزار شود.
جمع شدن چند رفیق تجاری برای خوردن ناهار، اتفاقی معمولی و هر روزه است. در این اوقات می‌توانیم میل گرسنگی به غذا، غیبت، تمسخر و رسوایی غایبان را ارضاء کنیم؛ می‌توانیم حرف‌های نیمه راست این و آن را تکرار کنیم، از دولت و مدیر و همکاران و ترافیک و مالیات و آب و هوا و نظام شکایت کنیم و قدمی هم برای یافتن راه حل برنداریم. حتی اگر آن بحث‌ها راه‌حلی هم به دست دهد کوششی نمی‌کنیم که راه حل را به به کسانی منتقل کنیم که شاید بتوانند آنها را به کار بندند. فقط شرایط را همین طور که هست می‌پذیریم.
اگر قرار باشد نگرش‌ها، نتیجه‌ها یا شادی‌ها بهتر و بیشتر شوند باید انضباطی را به زندگی بیاوریم که هرچند دردناک ولی لازمه بیرون کشیدن علف‌های باغ زندگی‌مان است. تنها غذا خوردن بهتر از قاطی شدن با کسانی است که منفی‌باف هستند. لغو قرار ملاقات بهتر از ملاقات با کسانی است که بودن با آنها صرفا وقت تلف کردن است و عوض کردن موضوع صحبت بهتر از ادامه دادن آن است، وقتی هدفش خوار کردن دیگری باشد. گفتن کامل حقیقت تلخ، بهتر از حرف نیم راستی است که برای خوب جلوه دادن خود تحریفش کرده باشیم. نه گفتن بهتر از بله گفتن به کاری است که نمی‌خواهید انجامش دهید یا به شخصی که نمی خواهید با او باشید. جدی بودن بهتر از مهربان بودن نسبت به کسانی است که در شخصیت‌شان کمتر نشانی از احترام است. نداشتن دوست بهتر از داشتن دوست بد است. در کل بهبود وضعیت شخصی به این معناست که ما باید یاد بگیریم کاری را انجام دهیم که بازنده‌ها میلی به انجام آن ندارند.
