خوش آمدی مشکل من!

رنج قسمتی از زندگی است و رنج کشیدن یک معلم. اگر رنج کشیدن برای ما پیش نیاید، امکان دارد قسمتی از بهترین درس‌های زندگی را از دست بدهیم. افسوس که اغلب ما این حقیقت را نمی‌شناسیم و برای پرهیز از تجربه‌هایی که دردناک به نظر می رسند هر کاری می‌کنیم.

وقتی مشکلات سر می‌رسند سعی می‌کنیم از آنها فرار کنیم، ولی مشکلات هرگز جا خالی نمی‌کنند و تجارب نامطبوع فقط برای مدتی کوتاه دور می‌شوند تا دوباره به طرف ما برگردند. درواقع ما با پرهیز از مشکلات، مشکلات بزرگتری را دعوت می کنیم؛ هرچند چند قدم دورتر از ما باشند.

بعضی‌ها می‌دانند که نمی‌شود از سختی‌ها پرهیز کرد و خود را به تجربه‌هایی که سرنوشت برای آنها پیش می‌آورد، می‌سپارند. آنها مقاومت نمی کنند، بلکه تسلیم می‌شوند. اغلب اوقات از چنین افرادی شنیده می‌شود که می‌گویند : «دردی که شفا نمی‌یابد باید تحمل شود.»
ولی یک راه سوم و صحیح هم برای مقابله با مشکلات است. راه اول، اجتناب از مشکلات بوده که  احمقانه است. راه دوم، تسلیم در مقابل مشکلات و نادیده گرفتن است. راه سوم، استقبال از چیزهای ناخوشایند مثل یک دوست است. سعی نکنید از مشکلات فرار کنید. نمی‌توانید این کار را بکنید. خود را تسلیم مشکلات نکنید. چون کار دیگری از دستتان بر نمی‌آید. بلکه به جلو بروید و از مشکلات استقبال کنید و بگویید:«خوش آمدی، دوست من! چه پیامی از سوی خدا برایم آورده ای؟»

و متوجه خواهید شد که هر مشکلی بسته بندی محکمی است –محکم از بیرون- ولی داخلش هدیه ای گرانبها است.

هر تجربه ناخوشایندی یک بسته  است که ثروت و خرد و قدرت را در خود پنهان کرده است. فردی که این را می‌داند، با لبخند از رنج‌ها استقبال می‌کند. او یک پیروز واقعی بوده و راهش راه پیروزی است.