حيا كن اما خجالت نكش

لباسي كه به تن مي‌كنيم فقط براي اين نيست كه پوششي داشته باشيم و بس. شايد كاركرد اوليه لباس آن باشد  ولي با انتخاب لباس مسائلي ديگري را هم نشان مي‌دهيم. مثلا اينكه با انتخاب مدل لباس مناسب، عيب‌هاي انداممان را مي‌پوشانيم. اينكه به عنوان مثال  مي‌گويند:« اگر چاق هستيد، رنگ‌هاي تيره‌تر بپوشيد و اگر قدتان كوتاه است، پارچه لباستان خط‌هاي عمودي داشته باشد و اگر خيلي لاغر هستيد خط‌هاي افقي.»
 و دومين كاركرد لباس اين است كه  زيبايي‌هاي‌ خود را بيشتر نمايان مي‌كنيم و سوم اينكه با انتحاب لباس، سليقه و ذوقمان را نشان مي‌دهيم. مثلا چرا همه يك گوني نمي‌پوشيم شبيه هم. چرا اينهمه تفاوت مدل و رنگ و غيره. اينكه هر كجا لباس آن را استفاده مي‌كنيم. لباس اداري‌اتان را در مهماني‌ها نمي‌پوشيد و بالعكس.
همين را تعميم دهيد به حيا كه مي‌گويند لباس روح است. اما گاهي راه را كج مي‌رويم. حيا اين نيست كه همه جا خجالت بكشيم و سرمان را بيندازيم پايين و لام تا كام حرف نزنيم. حيا مجموعه‌اي است از پرگويي نكردن، استفاده از كلمات زيبا، دوري از فحش و ناسزا، به كاربردن لحن مناسب‌ و رعايت شخصيت شنونده  و...
اگر در مورد مساله‌اي اطلاع نداريم سعي كنيم اظهار فضل نكنيم و به گزافه‌گويي بپردازيم. فقط كافيست حرف نزنيم. كلمات ركيك به كار نبريم. در شان و منزلت خودمان صحبت كنيم. در هر كجا و با هر كسي لحن مناسب را به كار ببريم. آنگونه كه با دوست صميميمان حرف مي‌زنيم نمي‌توانيم با مدير و يا حتي با ارباب رجوع حرف بزنيم. اگر در مورد مساله‌اي اطلاع داريم، حتما در آن مورد صحبت كنيم تا ديگران متوجه شوند كه ما در اين مورد اطلاعات كافي داريم. اينها همان لباس‌های رنگارنگ حیاست.