برخی با کارکرد سکوت آشنایی ندارند

گاهی اوقات یک چیزهایی حق ماست اما حقی‌ست که بهتر است از آن چشم پوشی کنیم! یا حقی که خیلی باید درست و به‌جا استفاده شود تا باز هم حق ما باقی بماند. مثلا اوقاتی که توی یک جلسه سخنرانی به ما فرصت می‌دهند که نظر خودمان را ابراز کنیم، به عنوان مخاطب مثلا. بعد آنجا ما حق داریم که از زمانی که برایمان قائل شدند استفاده کنیم. تا به حال در چنین جلساتی شرکت کرده‌اید؟ دیده‌ای برخی چطور از حقشان استفاده می‌کنند و نظر می‌دهند؟ ما به عنوان مخاطب دیگری که حضور داریم از حرفهای برخی سخنران‌ها کلافه می‌شویم. یا به بیراهه می‌روند یا عصبی و پرخاشگر نظر می‌دهند و از موضع بالا نگاه می‌کنند و گاهی هم این فرصت را مغتنم می‌شمرند تا ابراز فضل کنند و اغلب هم خیلی بیشتر از زمانی که نرمال است، وقت می‌گیرند. این بعضی‌ها گاهی اصلا متوجه کاری که انجام می‌دهند نیستند و میزان خجالت آوری کارشان را درک نمی‌کنند. این جو جاها بهتر است آدم از حق سخنرانی خودش صرف نظر کند مگر اینکه اشراف کامل به موضوع و موقعیت خود داشته باشد و بداند چه می‌گوید و البته درک کند حرف نزدن او اصلا به معنی بی‌تفاوتی‌اش به بحث یا نداشتن دانش اندک او نیست.
موارد دیگری هم هست که معمولا افراد استفاده نادرستی از حقشان می‌کنند؛ کادری که در فضای مجازی برای ابراز نظر مشخص شده است. فیس بوک، سایت‌های خبری، وبلاگ‌ها و ... از جمله فضاهایی هستند که احترام زیادی برای نظر مخاطب قائلند و علاوه بر آن بازخوردها برایشان مهم است. از این‌ها مهم‌تر میزان کامنت‌ها و لایک‌ها نوعی معیار میزان استقبال از مطلب است. اما باز گاهی پیش می‌آید که مخاطبان استفاده نه چندان مفیدی از این امکان می‌کنند؛ افرادی که انگار ملزم هستند که درون تمام قاب‌های نظردهی چیزی بنویسند و اغلب هم خیلی مختصر می‌نویسند و به طور مثال متاسف هستند بابت مطالب منتشر شده یا ابراز نگرانی می‌کنند از روند نزولی کیفیت مطلب‌ها و ... آنهم بدون اینکه دلیل این احساس را بیان کنند. این افراد غالبا اهل نِق زدن و دادن موج منفی هستند و از این نکته اساسی غافلند که ایجاد چنین امکانی برای مفاهمه بیشتر رسانه و مخاطب است و نظرها باید روشن و در جهت پیشرفت اظهار شوند. همین می‌شود که گاهی می‌بینیم کامنتهای رد و بدل شده در زیر پست‌های پُرخواننده جنجالی می‌شود و کار به توهین هم می‌کشد.
به نظرم اغلب عمدی در این نوع برخورد نیست. فقط برخی می‌خواهند حرفی زده باشند. این برخی همان‌ها هستند که در دنیای حقیقی حرف‌هایی که سودی درشان نیست هم زیاد می‌زنند و اصولا از کارکرد و فواید سکوت آشنایی ندارند.